Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Duo Reges: constructio interrete. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Mihi enim satis est, ipsis non satis. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se
proficisceretur;

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus
sensuum iudicia defendere.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?

Bork: Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Cur iustitia laudatur?: Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Bork: Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Bork: Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Nunc vides, quid faciat. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.
Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Ita prorsus, inquam;
Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

Certe non potest. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?